Μικρές μικρούλικες στιγμούλες ευτυχίας...

Τελικά οι μικρούλικες στιγμές ευτυχίας είναι αυτές που μετράνε. Αυτές οι στιγμές οι ανεπαίσθητες, που έρχονται και φεύγουν πριν καλά καλά τις καταλάβουμε. Ένα τσιγαράκι με θέα τα φώτα της πόλης, ένα αναπάντεχο χαμόγελο από κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, τα γέλια σε ένα μικρό δωμάτιο με δυνατή μουσική..... Τί πιο όμορφο από μικρές στιγμές, καθημερινές, που φέρνουν χαμόγελο στα χείλη μας? Δεν είχα ανάγκη από φαντασμαγορικές διακοπές ή ξέφρενα πάρτι. Αυτή την ηρεμία και την γαλήνη αναζητούσα, και ήδη νιώθω άλλος άνθρωπος. Περιβάλλομαι από ανθρώπους χαμογελαστούς και θετικούς και νιώθω το μυαλό μου να αδειάζει. Μπορώ να απλώσω τα γυμνά μου πόδια πάνω στην καρέκλα και να πιώ το φραπέ μου, και από κάτω να ακούγεται ο θόρυβος της πόλης, να κλείνω τα μάτια και να μη με νοιάζει τίποτα! Σύντομα θα πρέπει να γυρίσω στη ρουτίνα μου αλλά δεν το σκέφτομαι ακόμα αυτό... Είναι νωρίς... Αύριο θα παώ βόλτα το Ρεξ στο κάστρο. Θα καθίσω σε ένα παγκάκι και θα απολάυσω τη δροσιά. Πολύ παράξενο που δε με νοιάζει πως είναι τα μαλλιά μου, ή αν ταιριάζει η τσάντα με τα παπούτσια μου. Ανεξήγητο θα έλεγα... Μουάχαχαχαχα....!!