Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι

"Μερικές φορές απογοητεύομαι αλλά τότε έρχεσαι στο νού μου εσύ.Δεν πειράζει. Όλες οι άσχημες εποχές που εμφανίστηκαν κατά καιρούς δεν μπόρεσαν να σβήσουν το άνθος, ούτε καν την αγάπη. Ούτε την δική μου αγάπη για σένα θα μπορέσουν να σβήσουν, αυτή τη μικρή φλόγα που καίει ανάμεσα σε σένα και σε μένα. Του χρόνου θα είμαστε μαζί. Και παρόλο που φοβάμαι, πιστεύω στηΝ κοινή μας ζωή. Ένας άντρας πρέπει να αντιστέκεται, να δίνει τον καλύτερο εαυτό του και να έχει εμπιστοσύνη σε κάτι ανώτερο. Κανένας δεν μπορεί να εξασφαλίσει απόλυτα το μέλλον του, παρά μόνο εάν πιστεύει στον καλό εαυτό του και σε μια δύναμη που κρύβεται πέρα απο αυτόν. Έτσι εγώ πιστεύω σε αυτή τη μικρή φλόγα που υπάρχει μεταξύ μας. Αυτό είναι τώρα για μένα το μόνο πράγμα που υπάρχει στον κόσμο. Δεν έχω φίλους, αληθινούς φίλους. Έχω μόνο εσένα. Και το μόνο που με νοιάζει τώρα στην ζωή μου είναι αυτή η μικρή φλόγα.
Γι'αυτό και δεν θέλω να αρχίσω να σε σκέφτομαι. Αυτή η σκέψη με βασανίζει και ούτε και εσένα σου κάνω καλό. Δεν μου αρέσει που είσαι μακριά μου. Αν όμως αρχίσω να στεναχωριέμαι θα είναι χειρότερα. Υπομονή, πάντα υπομονή. Αυτός είναι ο τεσσαρακοστός μου χειμώνας. Κι ούτε μπορώ να διορθώσω τους προηγούμενους. Όμως αυτόν τον χειμώνα θα προσκολληθώ στη μικρή μου φλόγα και θα νιώθω ήρεμος. Κι ούτε πρόκειται να αφήσω τον κόσμο να μου την σβήσει με την ανάσα του. Πιστεύω σε ένα μυστήριο ανώτερο, που δεν πρόκειται να αφήσει το άνθος να χαθεί. Κι αν εσύ είσαι στη Σκοτία και εγώ στο Μίντλαντ και δεν μπορώ να σε σφίξω πάνω μου, έχω όμως κάτι από σένα. Η ψυχή μου πεταρίζει ήρεμα μαζί σου στη μικρή φλόγα και είναι σαν να νιώθω την γαλήνη του έρωτα. Ο έρωτας μας γέννησε τούτη τη φλόγα. Μόνο που είναι κάτι πολύπλοκο, χρειάζεται υπομονή και ένα μεγάλο διάλειμμα.
Έτσι μου αρέσει τώρα η αποχή από τον έρωτα, αφού η γαλήνη προέρχεται από τον έρωτα. Μου αρέσει να είμαι εγκρατής τώρα. Μου αρέσει όπως στις νυφάδες του χιονιού αρέσει το χιόνι. Είναι όμορφη αυτή η εγκράτεια, ένα ήρεμο διάλειμμα στον έρωτά μας, ένα διάλειμμα ανάμεσά μας σαν μια λευκή νυφάδα που μοιάζει με μια διπλή φλόγα. Κι όταν έρθει στ'αλήθεια η άνοιξη, όταν θα ξαναβρεθούμε μαζί, τότε ο έρωτας μας θα κάνει τη μικρή φλόγα να γίνει κίτρινη και λαμπερή, πιο λαμπερή. Όχι όμως τώρα, όχι ακόμα! Τώρα πρέπει να είμαστε εγκρατείς. Είναι καλή η εγκράτεια, ποτάμι που δροσίζει την ψυχή μου. Το ποτάμι της κυλάει τώρα ανάμεσά μας. Είναι σαν το δροσερό νερό, σαν την βροχή. Πώς μπορούν οι άντρες να γυρνάνε με την μία και με την άλλη, αφού δεν μπορούν να χορτάσουν τη δίψα τους? Τι φοβερό να είναι κανείς σαν τον Δον Ζουάν, ανίκανος να απολαύσει με την ησυχία του τον έρωτα, ανίκανος να έχει την φλόγα του αναμμένη, ανίκανος να μείνει εγκρατής στα δροσερά διαλείμματα, όπως δίπλα σε ένα ποτάμι!
Τόσα πολλά λόγια αφού δεν μπορώ να σ'αγγίξω. Αν μπορούσα να κοιμηθώ με σένα στην αγκαλιά μου, το μελάνι θα έμενε στο μελανοδοχείο. Μπορούμε όμως να είμαστε εγκρατείς μαζί, ακριβώς όπως μπορούμε να κάνουμε έρωτα. Ωστόσο θα πρέπει να μείνουμε χώρια για λίγο, και αυτό νομίζω πως είναι και το πιο φρόνιμο. Να μπορούσε μόνο κανείς να είναι σίγουρος!
Δεν πειράζει όμως, δεν πειράζει. Δεν πρόκειται να κουραστούμε. Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στη μικρή φλόγα και σε εκείνο τον ανώνυμο Θεό που την κρατάει αναμμένη. Υπάρχει τόσο πολυ από σένα εδώ πέρα, στ'αλήθεια, που είναι κρίμα να μην σε έχω ολόκληρη.
Δεν μπορώ καν να σταματήσω να σου γράφω. Έχουμε τόσα πολλά κοινά τώρα πια, και δεν έχουμε παρά να μείνουμε πιστοί σε αυτά και να ρυθμίσουμε τον δρόμο μας έτσι ώστε σύντομα να συναντηθούμε. Ο Τζον Τόμας λέει καληνύχτα στη λαίδη Τζέιν. Η καρδιά του είναι λιγάκι λυπημένη αλλά γεμάτη ελπίδα."