Άτιτλο.

Δεν υπάρχει μέρα που να μην περάσω από κεί... Είτε μεσημέρι είτε απόγευμα, με αναγνωρίζεις πάντα, μάλλον από την φωνή και το πακέτο μου εμφανίζεται αστραπιαία πανω στο πορτάκι... Δεν σου λέω πια ούτε τη μάρκα. Με ξέρεις και με θυμάσαι. Όχι βέβαια αρκετά ωστε να πούμε κατι παραπάνω από ένα "γειά σας"... Εγώ πάλι μάλλον από συμπάθεια αγοράζω μόνο από κεί τα τσιγάρα μου.. Φτάνοντας εκεί ξέρω ακριβώς τι θα δώ. Τα μαλλιά σου παντα περιποιημένα και λίγο σγουρά σχηματίζουν όμορφες μπούκλες που πλαισιώνουν τον άσπρο σου λαιμό, ένας χρυσός σταυρός περασμένος σε λεπτή αλυσίδα, και η μπλούζα σου λίγο παλιομοδίτικη λόγω ηλικίας... Είσαι πάντα πρόσχαρη και με ζωηρή φωνή. Ακόμα και έτσι όμως, όταν ανταλλάζουμε τις πλέον συνηθισμένες λέξεις "ευχαριστώ" και "παρακαλώ" ο τόνος σου έχει μια έκληξη...σαν να ξαφνιάζεσαι που κάποιος είναι ευγενικός μαζί σου. Δεν έχεις καταλάβει ακόμα οτι σε έχω συμπαθήσει τόσο? Αυτός ο κύριος που κάθεται καμιά φορά στην θέση σου ποιός είναι? Είμαι χρόνια εκεί και είσαι ένα γνώριμο πρόσωπο που μου αρέσει να βλέπω καθημερινά. Όταν λείπεις απογοητεύομαι λιγάκι... Και σήμερα εδώ λοιπόν. Ακριβώς οι ίδιες κινήσεις, από το να βγάλω τα χρήματα μέχρι να σκύψω στο παραθυράκι και να απλώσω το χέρι μου στο πακέτο. Γιατί τρέμει το χέρι σου σήμερα? Σε κοίταξα όπως πάντα, με χαμόγελο. Ήξερα άλλωστε ακριβώς τι θα δώ. Όλα γίνονται μηχανικά σε τέτοια καθημερινά πράγματα. Έχω ήδη απομακρυνθεί από το περίπτερο και έχω ρίξει τα τσιγάρα βιαστικά μέσα στην τσάντα μου. Η φωνή σου ήταν πιο χαμηλή σήμερα, ίσα που κατάφερα να σε ακούσω.... Και κάτι δεν ταίριαζε στην εικόνα σου. Τα χρώματα ήταν σωστά, τα αντικείμενα γύρω σου μέσα στον περιορισμένο σου χώρο το ίδιο. Και όμως κάτι δεν είναι σωστό. Βιαζόμουν πολύ αλλα τώρα όσο απομακρύνομαι συνθέτω όλο και πιο γρήγορα τη μορφή σου. Σχεδόν δεν βλέπω αυτα που υπάρχουν γύρω μου γιατί προσπαθώ να επικεντρωθώ σε σένα. Το στόμα σου ήταν αλοιωμένο και κοκκινο και γύρω από το μάτι σου είχες μια μεγάλη μελανιά. Την επόμενη μέρα δεν ήσουν εκεί...δεν μπόρεσα να μην κοιτάξω καχύποπτα τον "αντικαταστάτη" σου... Αυτός ήταν? Μετά απο κείνη τη μέρα, μου φαίνεσαι διαφορετική. Διαβάζω στα μάτια σου μια περηφάνια και μια δύναμη που με ξαφνιάζουν ευχάριστα. Σα να έγινες μια άλλη μέσα σε λίγεσ μέρες. Στους άλλους που σε ξέρουν θα φαίνεσαι αλλόκοτη τώρα που άλλαξες. Μη σε νοιάζει, εγώ ξέρω.... Σε θαυμάζω.