Guest Stars*

Kαμιά φορά κάθομαι και σκέφτομαι διάφορους ανθρώπους που γνώρισα τυχαία κατά καιρούς. Ανθρώπους που δεν μπορώ να θυμηθώ τα πρόσωπά τους και αν τους δώ σήμερα ή αύριο δεν θα τους αναγνωρίσω και ανθρώπους που δεν είδα ποτέ από κοντά. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι σίγουρη αν έχω μιλήσει ποτέ σε κάποιον γι' αυτούς. Δεν θυμάμαι αν έχω συζητήσει γι'αυτούς κι αν έχω αναφέρει τα ονόματά τους. Όπως για παράδειγμα τη Σοφία. Μια ξανθιά κοπέλα που καθόταν κάποτε δίπλα μου στο αεροπλάνο και για μια ώρα περίπου συζητούσαμε. Θα είναι ψέμα αν πώ οτι θυμάμαι από που είναι. Είχα κλείσει το κινητό μου κατά τη διάρκεια της πτήσης και έτσι έγραψα τον αριθμό της πρόχειρα στο χέρι μου με στυλό. Από κείνη τη μέρα στείλαμε κανα-δυο μηνύματα και αυτό ήταν. Χαθήκαμε. Άλλαξα αριθμό και έσβησα τον δικό της. Δεν θυμάμαι για ποιό λόγο, αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον επειδή δεν θα την ξανάβλεπα, οπότε? Το ίδιο πάνω-κάτω συνέβη και με το Μήτσο από το Πέραμα. Μιλούσαμε για καμιά βδομάδα σε ένα chat. Θυμάμαι τα φατσάκια του Ολυμπιακού που έβαζε παντού σαν φανατικός γαύρος. Τον κορόιδευα και νευρίαζε. Του είχα στείλει κάτι ελεεινούς στίχους μου επειδή έπαιζε κιθάρα και ήθελε να τους κάνει τραγούδι. Αυτό δε συνέβη ποτέ. Για καμιά 10αριά μέρες δεν μπήκα στο chat και όταν μπήκα δεν τον βρήκα. Έψαξα, αλλά το προφίλ του δεν υπήρχε πια. Και τώρα τι θα γίνει δηλαδή με το τραγούδι μου?? Τι να έκανα? Να πήγαινα στο Πέραμα και να έψαχνα ένα Μήτσο?Άλλωστε τι θα μπορούσε να είχε συμβει? Θα γινόμασταν φίλοι μέσα από ένα chat? Τους φίλους μου εξάλλου τους θέλω κοντά μου....
Αυτό που με στεναχωρεί πιο πολύ είναι πως την απάντηση σε αυτό δεν θα την μάθω ποτέ. Άσε που πάνε και δυόμιση χρόνια από τότε. Όλοι έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν. Το κακό είναι πως τείνουμε να τους αναζητάμε σε πολύ μικρή περίμετρο γύρω μας. Αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια μας και θα δούμε ότι τέτοιους ανθρώπους συναντάμε καθημερινά. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο όμως τους αφήνουμε να φύγουν! Μια απλή κουβέντα που μπορεί να είχες με κάποιον στο κατάστρωμα του πλοίου, στο λεωφορείο, σε κάποιο παρακμιακό chat, έχει πολλές προοπτικές να εξελιχθεί σε κάτι πολύ όμορφο. Σε μια φιλία αναπάντεχη αλλά ουσιαστική.
Έκανα μεγάλο λάθος που σας έχασα γιατί έχασα την ευκαιρία να σας γνωρίσω καλύτερα. Το λίγο που έμαθα από εσάς ήταν αρκετό να φτάσω σε αυτό το συμπέρασμα. Ο κόσμος είναι όμως πολύ μικρός και μπορεί να είμαι αρκετά τυχερή ώστε να σας ξαναβρώ τυχαία. Ή ακόμα και να με βρείτε εσείς διαβάζοντας αυτό το κείμενο που δείχνει πως δεν σας ξέχασα, ακόμα κι αν δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το πού μπορεί να βρίσκεστε.
Έχω γράψει αρκετά κείμενα. Άλλα αναφέρονται σε προσωπικές εμπειρίες μου που θέλησα να μοιραστώ, άλλα σε ανθρώπους που αγαπώ και επέλεξα να εκφράσω γραπτά όσα νοιώθω γι'αυτούς και άλλα για ανθρώπους παντελώς άγνωστους που με τον δικό τους τρόπο με συγκίνησαν. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να μην αναφερθώ και σε σας, και το μόνο όνομα που βρήκα πως σας ταιριάζει είναι guest stars! Είστε όλοι αυτοί που έρχεστε από το πουθενά, με τους οποίους ανταλλάζουμε κάποιες σκέψεις ή περνάμε ώρες συζητώντας και απολαμβάνοντας ο ένας την παρέα του άλλου, αλλά η ζωή τα φέρνει έτσι που χανόμαστε. Επειδή όμως ποτέ δεν χάνω την αισιοδοξία μου, πιστεύω ότι υπάρχει μια πιθανότητα η ζωή να τα γυρίσει αλλιώς, να τραβήξω το σωστό χαρτί στην παρτίδα, να βρεθώ στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή, πές το όπως θές, και να πιούμε τελικά, κάποτε, εκείνο τον καφέ που υποσχεθήκαμε! :-)